Μοναξιά...

"...και στο κρεβάτι πλέον μόνος μου γυρίζω

και τους τοίχους τριγύρω μονάχος μου κοιτώ

σαν ένα φάντασμα , ίσως και αέρας να πέρασε κάτι από εδώ.

Καθώς οι αναμνήσεις με περιτριγυρίζουν

εικόνες πάνω μου κολούν

σαν χίλιοι δυο κυκλόνες , σκαλίζουν , χαράζουν και πονούν.

Και σαν καράβι μες στο κύμα

ουράνιο τόξο στην βροχή

σαν ορφανό παιδί θα περιμένω , την αγάπη

στο κατώφλι μου να ξαναρθεί.

Μα οι πληγές ποτέ δεν κλείνουν

πλέον στο σώμα κατοικούν

συχνοί επισκέπτες της καρδιάς μου

και το μυαλό κυριαρχούν.

Αγάπη δεν γνώρισα ποτέ μου,

παρά μονάχα μια στιγμή,

άνοιξε αμέσως την καρδιά μου,

και αυτή έλαμψε από ζωή.

Αγάπη ξανά δεν θα υπάρξει,

η στιγμή αυτή , μοναδική.

Μόνο ένα κλειδί για κάθε πόρτα υπάρχει,

και θα υπάρχει μια ζωή !"

Αναμνήσεις και ελπίδες ...

"Πες την αλήθεια κι ας δακρύσω,

βράχος θα κρατηθώ να πολεμήσω,

δύναμη μέσα μου θα βρω,

και σαν φοίνηκας θα αναγεννηθώ...

Ψέμα μονάχα μην μου πεις, και αυτό ζητάω,

την πίκρα στην καρδιά δεν την βαστάω,

είναι λεπίδα κοφτερή και σε χαράζει,

πληγή αγιάτρευτη που σε ρημάζει...

Μα κάποτε θυμάμαι, όλα ήταν ωραία,

το καραβάκι στον γιαλό και συ στην προκυμαία

ένα ταξίδι ατελείωτο κι ο ουρανός γαλάζιος,

τι άλλαξε άραγε και νιώθω τόσο άδειος...

Έφταιξα εγώ ή φταις και συ,

που τελειώσαν τα όνειρα με την αυγή,

κι οι ψίθυροι οι γλυκοί στην αγκαλιά σου,

γίναν αχνοί και παγεροί σαν την καρδιά σου..."

Πόνος , θλίψη , όνειρα και εικόνες

...μετά από μία δύσκολη μέρα , ίσως την δυσκολότερη της ζωής μου , ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάτι . Να δακρύσω και να σηκώσω το κεφάλι στον ουρανό , περιμένοντας ένα σημάδι, μία απάντηση ...

"Κοιτάς τον ουρανό και όλα φαίνονται όμορφα

μέχρι που σκύβεις το κεφάλι και συνειδητοποιείς

ότι δυστυχώς πατάς ακόμα στο έδαφος,

έχοντας στερνή ελπίδα ότι κάποια στιγμή

θα πετάξεις και εσύ με τα σύννεφα,

θα ταξιδέψεις μακρυά από τον πόνο ,

στο φεγγάρι και τα αστέρια πιο κοντά.

Να γίνεις ένα αστέρι ανάμεσα στα αστέρια,

ένα παράδειγμα λαμπρό , μια ευχή

για τόσους άλλους , πέφτοντας κάποιος κάποια

να ξαναβρεί την ελπίδα που έχασε .

Κάθε αστέρι στην ψυχή σου και ένας πόνος,

μόνο εσύ το ξέρεις , που θέλει να γίνει μια

ευχή και να πετάξει μακριά από τα δεσμά του...

Κρίμα που και αυτό το βράδυ δεν έχει αστέρια,

κρίμα που για άλλη μια φορά σαν σκιές

τα σύννεφα σκεπάζουν την καρδιά μου ..."