βράχος θα κρατηθώ να πολεμήσω,
δύναμη μέσα μου θα βρω,
και σαν φοίνηκας θα αναγεννηθώ...
Ψέμα μονάχα μην μου πεις, και αυτό ζητάω,
την πίκρα στην καρδιά δεν την βαστάω,
είναι λεπίδα κοφτερή και σε χαράζει,
πληγή αγιάτρευτη που σε ρημάζει...
Μα κάποτε θυμάμαι, όλα ήταν ωραία,
το καραβάκι στον γιαλό και συ στην προκυμαία
ένα ταξίδι ατελείωτο κι ο ουρανός γαλάζιος,
τι άλλαξε άραγε και νιώθω τόσο άδειος...
Έφταιξα εγώ ή φταις και συ,
που τελειώσαν τα όνειρα με την αυγή,
κι οι ψίθυροι οι γλυκοί στην αγκαλιά σου,
γίναν αχνοί και παγεροί σαν την καρδιά σου..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου